Nie wiadomo kim jest ofiara a kim jest kreator Matrixa i co jest lepsze a co gorsze. Pewnie zależy to od wagi tych słów i dla każdego będzie ona inna. Ja nie wiem czym kierował się ten człowiek i jakie miał myśli. Bardzo możliwe, że wszystko co robił było w pełni świadome i nie podlegało prawom Matrixu jakiego My znamy, czyli życie w niebycie :-). Czytając ten artykuł miałem wrażenie, że człowiek ten poszukiwał prawdy o sobie, a taką można poczuć w ekstremalnych sytuacjach. Czuję tutaj bunt przed siłą pieniądza i klatką systemu a więc Matrixu. Samo doświadczanie rzeczywistości w momencie synchronizacji z kołysaniem pociągu podczas okradania jest idealnym odwzorowaniem tego co jest potrzebne aby dokonać otwarcia oczu i poczuć przestrzeń. Siła stwórcza która kreuje rzeczywistość na podstawie myśli (pragnień i obaw) wszystkich ludzi, dostarczyła temu człowiekowi narzędzi do poznawania siebie i świata. Pewnie on wierzył w to co robi, dlatego świadomie może o tym mówić i analizować. Ja myślę, że nie jest ani ofiarą ani kreatorem Matrixa. Ja myślę, że on jest świadkiem swojego życia.
