Ten moment pamiętam jak skok do wody z dużej wysokości, albo start z piskiem opon. Moment przerażenia i uczucie, ze nadal Jestem bezpieczny, tyle, ze po drugiej stronie strachu. Dalej się boje. Coraz bardziej świadomie. Teraz zostało coraz mniej takich lęków, które wydawały się nie do przejścia. Nadal pojawiają się wyłaniają sytuacje, których się boję. Jednak Odwaga pozwala mi świadomie skakać w nie i odczuwać rzeczywistość MOJEGO tych sytuacji tworzenia. Co je rozbraja! Jednocześnie budzi sie we mnie nieznane dotąd uczucie miłości do siebie, jak do własnego domu, jak do ukochanego miejsca, do jedynego, z jakiego obecnie rozpoczynam wszystko, czym żyję. Rozsądek kochania siebie dotarł do mnie w pełnym wymiarze. Przemówił. Zaufanie natomiast sprzęgło się z pojazdem wiary. Okazało się bowiem, że nie jest to, jak mnie dotąd uczono - rodzaj ślepej nadziei stawiający mnie w pozycji proszalnej, a raczej moja moc, paliwo zdolne powoływać zdarzenia i aktywizujące przestrzeń stwórczą. Do tego - paliwo całkowicie darmowe!

niu w moim świecie Tresury Matrixa narodziłam się ponownie lecz w tym samym ciele, które zaczęło się zmieniać. Przed sesją indywidualną z Andrzejem cierpiałam na skrajną alergię, która była powodowana różnymi wirusami, bakteriami i grzybami. To nie było życie a powolne umieranie w mękach. Choć jestem młodą kobietą to czułam się fizycznie jak "najstarsza starowinka''. Alergia powodowała skrajne objawy, bóle kości, mięśni, stawów, głowy i innych narządów a także wysypki, wypadanie włosów, wymioty, gorączki, anemia, problemy z pamięcią. Najgorsze było to, że przesadnie moje ciało reagowało na same zapachy spożywcze, nie musiałam jeść aby zostać zatrutą. Wystarczyło, że się nawąchałam np. zapachu chleba i innych produktów mięsa, tłuszczów roślinnych itp. i zaczynał się koszmar. Organizm zachowywał się jak zatruty. Tak więc wszelkie sklepy spożywcze, bary, restauracje, przyjęcia okolicznościowe stały się złowrogimi dla mnie miejscami, które zabijały ciało. Nawet przebywanie w domu rodzinnym podczas gotowania było koszmarem. Organizm był skrajnie zmęczony. Wielokrotnie czułam, że śmierć jest blisko. Miałam wtedy tylko jedno marzenie, które wydawało się zupełną abstrakcją. Przeżyć i móc nie reagować negatywnie na zapachy spożywcze. Nawet nie marzyłam żeby mieć w ogóle jakieś życie, coś robić itp.
Sesja indywidualna pozwoliła mi zrozumieć dlaczego to sobie zleciłam i odzyskać siebie. Po kilku dniach moje myślenie zupełnie się zmieniło, intensywnie pracowałam z lękami, zauważałam siebie i moje emocje, pozwalałam sobie je przeżywać. Ciało nadal miało niekomfortowe   objawy ale jakby zmniejszyły swoje natężenie. Po rocznej i intensywnej pracy stosowania Tresury dziś stwierdzam zupełny brak negatywnego reagowania na zapachy. Moja alergia zanika, rozpuszcza się w Miłości, Odwadze i Wierze. Teraz żyję, sił przybywa, organizm się regeneruje. Oczywiście skoro wystąpiła materializacja moich lęków w ciele fizycznym musiałam też w sposób fizyczny zastosować odpowiednią terapię, odnalezienie jej również nie było takie proste. Jednak doskonale wiem, czuję, że bez Tresury Matrixa nawet najlepsza terapia na poziomie fizycznym nie dałaby takich rezultatów. Teraz mogę siedzieć przy stole zastawionym różnym pokarmem i nic mi się nie dzieje, chadzać do sklepów, restauracji. Napawam się tym za każdym razem, buzia sama mi się uśmiecha, rozkoszuje się przebywaniem z ludźmi w różnych miejscach. Sama nie mogę w to uwierzyć, że niemożliwe stało się możliwe. Spełniło się marzenie konającej w ciemności.
A to nie koniec, dopiero się rozkręcam.
W moim świecie Tresura Matrixa uratowała mnie i mój świat. Dziękuję za wszystko, dziekuję, że Jestem. Dziękuję Sobie, że powołałam T.M. do życia w moim świecie. Andrzeju, Olegu fajowo, że Jesteście.

Każdy ma swoje WŁASNE lęki. Już słowo „własne” pozwala o nich pomyśleć w nieco cieplejszym świetle. Sami je wyprodukowaliśmy czyli znamy je doskonale więc sami możemy je przekształcić (walka z nimi tylko pogarsza sprawę). Uświadomienie sobie tego plus krótka rozmowa z kimś kto pomoże doprowadzić nas do samych siebie w moim przypadku daje subtelną za to wielowymiarową poprawę. Mam wrażenie, że wszystko obrało właściwy kierunek zmian w wielu dziedzinach, które pozornie z lękiem nie były związane. W moim przypadku nie działa to jak czarodziejska różdżka, nie obudziłem się w innym świecie i myślę, że skalę poprawy łatwiej będzie ocenić z dłuższej perspektywy czasu ale już samo wrażenie, że „słońce świeci częściej” na wielu płaszczyznach życia jest znakiem, że było warto. Reasumując: myślę, że po uwolnieniu jest lepiej, a skoro tak myślę to tak jest bo przecież dzieje się to co myślę .

Witam Was chłopcy. W nawiązaniu do waszej aktywności osobistej w moim życiu chciałabym podziękować i podzielić się z Wami tym czego doświadczam. Po sesji u Andrzeja poczułam się znakomicie bo pomógł mi znaleźć mnie. Doświadczenie bylo bardzo mocne. Po tygodniu od sesji byłam na waszym spotkaniu w Cze-wie. Tam padły słowa..idź do sklepu z zabawkami i kup sobie coś czego jako dziecko pragnąłeś.. Wtedy tam uświadomiłam sobie że ja nie pamiętam czym się bawiłam i tak naprawdę nic nie pamiętam. Siedząc pewnego dnia przed lustrem i patrząc na siebie zapytałam..kim jesteś? To co zobaczyłam było przerażające. Zobaczyłam manekina, lalkę bez emocji.(nawiązując zawsze wzruszał mnie los manekinów sklepowych). Postanowiłam za przykładem Andrzeja znów pójść do mojej małej Agusi. Znalazłam ją zwiniętą w bardzo ciemnym miejscu. Nie chciała mi nic powiedzieć ale po namowach z mojej strony zgodziła się zaprowadzić mnie tam gdzie zdarzyło się coś.. Nagle znalazłyśmy się obok łóżeczka malutkiego 3tyg dziecka. Obraz pokazał plączące z bólu uszu dziecko i ojca który potrząsa nim aby przestało. Zrozumiałam. Jeśli kiedykolwiek wyrazisz głośno swoje potrzeby zostaniesz boleśnie ukarana. Od tej pory nie mialam potrzeb aż tak bardzo że przestalam istnieć. Stałam sie manekinem. Zrobilam tam wszystko co trzeba. Wyjaśniłam dziecku. Przytuliłam pojednałam sie z ojcem i ok. Po tygodniu czując się jak zbity pies a raczej jak zbity manekin postanowiłam że zdecyduje się na największą odwagę mojego życia poszukam głębiej. Przyczyną był dalszy niebyt mej egzystencji. Zabrałam malutką na ręce, a małą 5 letnią za rękę i poszłyśmy do ojca. Oczami dziecka powiedziałyśmy mu że pomimo naszej niezgody na takie zachowanie calkowicie mu wybaczamy. Ojciec płakał zapewniał o swej miłości do mnie. Wziął na ręce malutką i utulił. Ale mała 5letnia nadal byla obrażona. Chcialam jej jakoś wytłumaczyć ale nic to nie dawało. Nagle zaczęły spadać ogromne głazy i zasypały ojca z niemowlakiem a ja i 5latka zostałyśmy same. Bezsilność i niemoc zdławiły mnie kompletnie. Najpierw chciałam uciec i zostawić tak. Jednak zrodził się we mnie taki bunt ze zaczęłam krzyczeć..wypierdalać, wypierdalać! Lecz głazy nawet nie drgnęły. Moj krzyk był ogromny. Zaczęłam krzyczeć pomocy! Poprosiłam moich opiekunów duchowych ale też nie dali rady. Nagle z drugiej strony skał zauważyłam pęknięcia. Krzyczałam dalej i wtedy jak najpiękniejszy Supermen ze skał wyskoczył mój tata. Silnymi ramionami rozpierdzielił wszystko i okrył nas swą kurtką przed spadającymi odłamkami. Wszystkie trzy byłyśmy ocalone przez naszego bohatera:). Wszystko tym zrekompensował. Ściskaliśmy się bez końca. Jednak 5latka gdzieś uciekła. Zaczęłam ją wołać ale nic. I wtedy przyszło do mnie ze muszę do niej zacząć mówić po "zagranicznemu". (Jak bylam mala uwielbiałam to robić ). Agusia z głębokich jakby katakumb przybiegła do mnie. Ja jej w języku zagranicznym wyjaśniłam wszystko i wtedy rzuciła się na tatę i przytuliła do serca. Jakże to było prawdziwe i mocne. Wreszcie dogadałam sie ze sobą. Nie wiedziałam ze potrzebny bedzie do tego język zagraniczny (brzmi mniej wiecej tak...łini łeni a nini). Uf.. To dzięki Wam chłopaki uratowałam siebie. Kocham Was( a łini łini) Przykład mój może być dla kogoś pomocny albo i nie ale ja zrobiłam to tylko dla siebie. Pozdrawiam sercem rozpoznanym

Wcześniej świat wyglądał bez barw, był czarno-biały. Sesje dawały poczucie bezpieczeństwa i zarazem uwalniały od złych chwil i złego zachowania otoczenia. Teraz dużo lepiej mogę rozmawiać, mam łatwiejszy kontakt z ludźmi. Teraz świat stał się kolorowy a większość problemów zaczęła się rozwiązywać jakby sama.

Najlepszej akuszerce Olegowi za pięknie przeprowadzony poród - w podzięce Bożena BOŻENA-RODZENIE w mroki mej duszy wypartej zajrzałeś gdzie maleńka Bożenka pod kołdrą wstydu leżała przemyłeś ślady kata krwawiące na plecach i przytuliłeś do serca nagiego pozwoliłeś zobaczyc serce matki blade które ciepło rąk dziecka miłością przemienia zrazu różowe pełną czerwienią matczyne serce zabiło ojcu kolce z serca opadły i spaliły się w popiół rozgarnęłam okruchy i diament ciepłym błękitem zamrugał już prawie nie było mnie wcale już dusza wycofać się chciała nicość ją bardziej nęciła niż forma która bolała nabrzmiala niemocą i żalem i bólem co błaga o pustkę już dlużej nie mogłam już przyznać się chcialam i zamknąć trumienkę z dziewczynki mej ciałem lecz ona mi macha swą rączką i patrzy ostatnie spojrzenie w jej oczy jest pierwszym w JEJ oczach bezkresny ocean miłości łzy bólu z łzą szczęścia jedną strugą płyną niosąc ukojenie znów JESTEM

Przed spotkaniem z Tresurą Matrixa miałem ciągłe problemy z finansami a w związku z tym ciągłe lęki o ich brak, no i w konsekwencji był ich brak. Co rozwinąłem jakąś działalność, to za chwilę doprowadzałem ją do ruiny ot tak po prostu a długi rosły... I tak ponad 20 lat. Wiedziałem z różnych źródeł, że moje myśli kreują moją rzeczywistość, że na czym skupiam uwagę to to przyciągam itd., itd. no wiedzę to miałem OGROMNĄ o pozytywnym myśleniu, afirmacji, tworzeniu mapy skarbów itd. , itp. Tak więc skupiałem się na marzeniach na wizualizacji sukcesu itp. natomiast lęki, no właśnie... lęki odpychałem, ignorowałem i "walczyłem" z nimi dzielnie. BŁĄD i jeszcze raz BŁĄD !!! Im bardziej się opierałem tym mocniej mnie atakowały! Nie chodzi jednak też o to żeby je ignorować albo akceptować, absolutnie NIE ! Budziłem się rano i jeszcze zanim otworzyłem oczy... już się bałem ! Czego ? No właśnie, czegoś co samo z siebie nie istnieje ! To ja dawałem temu siłę... a zaczęło się w dzieciństwie... Na spotkanie z Tresurą Matrixa poszedłem z ciekawości raczej ale też czułem, że sam z tego błędnego koła się nie wyrwę. Na spotkaniu w prosty sposób pokazano mi gdzie tkwi błąd i zarazem przyczyna moich problemów. Następnie kazano mi powtórzyć jedno zdanie..., zdanie które wierzę (baaa, ja to wiem!), zmienia już moje życie i diametralnie podnosi Jego wartość ! Cóż długo się mój rozum bronił przed tym bo wiedział, że to koniec jego nikczemnego panowania ! Po spotkaniu poczułem ulgę i nadzieję ponieważ dostałem brakujący puzzel do mojej Układanki Życia !!! Teraz w Miłości, Odważnie i z Wiarą patrzę przed siebie i wiem, że ta przestrzeń wokół mnie jest do zagospodarowania tak jak tylko tego zapragnę !!! Dziękuję serdecznie sile sprawczej która tą pomoc, w takiej formie, mi zesłała Dziękuję też samemu narzędziu (b. sprawnemu zresztą) jakim jest tutaj Tresura Matrixa . Dziękuję także samemu sobie...

Andrzeju, Olegu! Po znacznej przerwie piszę do Was, aby podziękować i po krótce opowiedzieć co się dzieje. Mam ogłoszoną upadłość. Doszłam do porozumienia z mężem i rodziną. Mam zasądzone alimenty na dziewczyny i otrzymałam pracę w wymiarze 1,5 etatu, co wiąże się z dobrą pensją. Robię to, co lubię...pracuję z dziećmi. Na czas wakacji mieszkałam u rodziców. Tam przepracowałam z nimi pewne rzeczy i zrozumiałam, że jedyną osobą, której powinnam posłuchać jestem ja sama. Zamieszkałam blisko miejsca pracy za przystępną cenę. Sporo mnie kosztował ten okres, ponieważ skonfrontowałam się z sytuacjami, w których "sr...ze strachu", ale ja chyba już tak mam. Pcham się na swoje życzenie w sytuację, którą muszę przeżyć. Ale dzięki Wam zrozumiałam, że najważniejsze to połuchać siebie, a jedyną osobą, którą powinnam zadowolić jestem ja "duża" i ja "mała". Dziękuję Wam za pomoc, rozmowę, czasem milczenie... Kocham Was!{#smile}

Nawiązując do naszego spotkania, to nie wiem jak ta metoda działa, ale działa i co najważniejsze pomaga. Temat nad którym pracowaliśmy, prawie całkowicie minął i w głowie zrobiło się luźniej. Sytuacje z przeszłości, które pojawiły się podczas spotkania mam wrażenie, że też zostały uwolnione bo nawet nie pamiętam co to było:-) Temat akceptowania wszystkiego co nas spotyka i uświadomienie sobie tego, że wszystko kreujemy sami, nie jest łatwe do przyjęcia chyba dla nikogo (przynajmniej na początku) i to daje do myślenia. Lęk jest tym co nas blokuje i podczas spotkania faktycznie uświadomiłem sobie, że uwalniając się od niego zaczynamy ŻYĆ. Jeszcze raz wielkie dzięki za pomoc

Życie jest PROSTE, zrozumiałam to dopiero po dwóch sesjach. Nie ma niczego bardziej fantastycznego niż świadomość że to co nie osiągalne może być na wyciągnięcie ręki…. DZIĘKUJĘ