Hej Oleg… raz jeszcze. pisałem wczoraj wieczorem przez messengera. Postaram się w skrócie… zetknąłem się z Wami (TM) jakieś dwa lata temu. Bardzo długo za cholerę nie umiałem skumać co Wy mówicie, czułem w tym głębszy sens jednak nie umiałem ogarnąć tego o co cho… Ściągnąłem „losowo” kilka waszych spotkań i słuchałem biegając do znudzenia. Po kilku miesiącach podczas jednego z zimowych biegań stało się coś jak by „grom z nieba” ha ha ha Brzmi zabawnie ale tak dokładnie to było… stanąłem gdzieś po środku niczego spojrzałem do góry i powiedziałem na głos: ja pierdole to niemożliwe żeby to było takie klarowne. Od tamtej pory dzieją się cuda panie… znaczy doświadczam zmian wokół mnie, jak i we mnie samym. Zmiany poza tą emocjonalną dotyczą również sfery fizycznej, a nawet cofnęły się pewne zmiany chorobowe. Już nie jestem w takim szoku jak rok temu ale nadal mną wstrząsają dreszcze kiedy doświadczam silniejszych emocji związanych z tzw. procesem. Tak to sobie teraz nazwałem… Na całość złożyło się kilka elementów jednak wasz przekaz odegrał decydującą rolę… dostrzeżenie siebie, akceptacja, wybaczenie sobie, dotarcie do granicy własnej galaktyki i odnalezienie chłopca, którego porzuciłem kiedyś w imię ocalenia!

Życie jest PROSTE, zrozumiałam to dopiero po dwóch sesjach. Nie ma niczego bardziej fantastycznego niż świadomość że to co nie osiągalne może być na wyciągnięcie ręki…. DZIĘKUJĘ

Uwalnianie / oswajanie strachów grrrr Poczułam, ze mój wewnętrzny wojownik potrzebuje jednak wsparcia...przyznałam się do słabości i przyciągnęłam Pomoc. Moje ciało wibrowało od czakry serca po czakrę korony. Miałam nie załatwioną sprawę z mamą. Próbowałam wszystkich możliwych dróg, łącznie z wybaczaniem, odcinaniem i uświadomieniem sobie, że to właśnie ja przyciągnęłam sobie to doświadczenie do mojego życia. Byłam wdzięczna mamie ale nie potrafiłam, czuć się komfortowo w jej towarzystwie. Zdałam sobie sprawę, że to nie ja w pełni zarządzam moim królestwem. Nieukochana cząstka mnie dała o sobie znać wczoraj na spacerze. Blokada ciała, świder w głowie, zawroty, słabość i rozedrganie. Będąc świadoma obecnych energii na ziemi starałam się zachować spokój ale przychodziła mi myśl: MAMA. Mąż zaprowadził mnie do domu i położył na kanapie. Potem miałam rozmowę ze sobą . Ja, twardziel i wojownik poprosiłam wszechświat o pomoc. Pojawiła się Tresura Matrixa. Godzina na SKYPE bezcenna. Podczas sesji poczułam mocno czakrę serca oraz głowę, jakby świder we mnie wkręcał się z ogromna siłą. Pomimo wariacji ciała czułam wewnętrzny spokój. Potem spotkałam swoje demony. To była naprawdę niezła jazda ;). Przez moment zastanowiłam się: czy ten facet wie co robi? ;) ale szybko dostałam odpowiedz, to ja robię, prośba.... Nie było łatwo. Poczułam jakby coś mnie przywaliło i zgniatało, w pamięci pojawiła się pustka, potem z jednej strony chęć ucieczki, z drugiej moja natura wojownika. Udało się. Zrobiłam to. Poczułam, jak ciężar słabnie, poczułam energie w okolicy czakry splotu słonecznego. Wdzięczna jestem sobie i Wam. Dziękuje. Po sesji dostałam skrzydeł i poszłam do mamy na herbatę. Po drodze zatrzymałam się, bo poczułam ból w dolnej części brzucha. Usiadłam na trawie. Całe stopy i nogi wibrowały. Upajałam się tańcem mrówek w moim ciele. Oddychałam i uśmiechałam się do siebie, potem coś wystrzeliło do góry. Ból minął. Wstałam i poszłam do mamy. Nie czułam zwiększonego nacisku na ciało kiedy otwierałam drzwi jej domu. Było mi lekko. W miejscu, w którym zawsze dotykała mnie ciemna, gęsta energia pojawiło się światło. I znaki fizyczne ;) często na nie „wpadam”. W określonych sytuacjach przede mną rosną serca wszystkich kształtów i kolorów. U mamy na stole leżał obrus :) był cały w serca, w dodatku otwarte a na nim sercowy świecznik. (fota w załączniku) poczułam miłość i wdzięczność. Dalej działa się magia za magią. Potem wróciłam do domu i wciąż czuje wdzięczność i miłość. JESTEM :) znalazłam jeszcze parę strachów do oswojenia ;) KOCHAM CIE ŻYCIE JESTEM ŻYCIEM Polecam sesje z Tresurą Matrixa :)  

Moment uwolnienia tak niedawno i tak dawno zarazem. Sen o lataniu niemożliwy do spełnienia właśnie odtwarza się na jawie. Pęd sytuacyjny, karuzela zdarzeń, szaleństwo i .... wszechogarniający spokój. Kajdany leku wreszcie spadły, bez fajerwerków tak po prostu jestem wolna. Dziękuje....

Najlepszej akuszerce Olegowi za pięknie przeprowadzony poród - w podzięce Bożena BOŻENA-RODZENIE w mroki mej duszy wypartej zajrzałeś gdzie maleńka Bożenka pod kołdrą wstydu leżała przemyłeś ślady kata krwawiące na plecach i przytuliłeś do serca nagiego pozwoliłeś zobaczyc serce matki blade które ciepło rąk dziecka miłością przemienia zrazu różowe pełną czerwienią matczyne serce zabiło ojcu kolce z serca opadły i spaliły się w popiół rozgarnęłam okruchy i diament ciepłym błękitem zamrugał już prawie nie było mnie wcale już dusza wycofać się chciała nicość ją bardziej nęciła niż forma która bolała nabrzmiala niemocą i żalem i bólem co błaga o pustkę już dlużej nie mogłam już przyznać się chcialam i zamknąć trumienkę z dziewczynki mej ciałem lecz ona mi macha swą rączką i patrzy ostatnie spojrzenie w jej oczy jest pierwszym w JEJ oczach bezkresny ocean miłości łzy bólu z łzą szczęścia jedną strugą płyną niosąc ukojenie znów JESTEM

Andrzeju, Olegu! Po znacznej przerwie piszę do Was, aby podziękować i po krótce opowiedzieć co się dzieje. Mam ogłoszoną upadłość. Doszłam do porozumienia z mężem i rodziną. Mam zasądzone alimenty na dziewczyny i otrzymałam pracę w wymiarze 1,5 etatu, co wiąże się z dobrą pensją. Robię to, co lubię...pracuję z dziećmi. Na czas wakacji mieszkałam u rodziców. Tam przepracowałam z nimi pewne rzeczy i zrozumiałam, że jedyną osobą, której powinnam posłuchać jestem ja sama. Zamieszkałam blisko miejsca pracy za przystępną cenę. Sporo mnie kosztował ten okres, ponieważ skonfrontowałam się z sytuacjami, w których "sr...ze strachu", ale ja chyba już tak mam. Pcham się na swoje życzenie w sytuację, którą muszę przeżyć. Ale dzięki Wam zrozumiałam, że najważniejsze to połuchać siebie, a jedyną osobą, którą powinnam zadowolić jestem ja "duża" i ja "mała". Dziękuję Wam za pomoc, rozmowę, czasem milczenie... Kocham Was!{#smile}

Witam. Już od wielu lat podświadomie wiedziałem, że to czego uczyła mnie szkoła czy to, do czego przekonywała mnie wiara kościoła katolickiego w której się wychowywałem nie dawała mi jasnej odpowiedzi o co tak naprawdę chodzi w życiu. Czułem się bardzo często tak, jak bym miał nie wiedzieć czegoś bardzo ważnego. Czegoś, dzięki czemu mógł bym się stać prawdziwie wolnym człowiekiem. Odkąd sięgam pamięcią pamiętam tylko dziwne informacje kierowane w moim kierunku: „Jak nie będziesz się dobrze uczył nie będziesz miał dobrej pracy”( a nie uczyłem się za dobrze), „Nie będziesz miał dobrej pracy, to nie będziesz miał pieniędzy” „Jak nie będziesz grzeczny to pójdziesz do piekła”, „Przestań bujać w obłokach, zejdź na ziemię”. Takie ciągłe „straszenie” od najmłodszych lat dało swoje owoce. Moje życie nie wyglądało tak jak tego chciałem. Bałem się życia. Często pojawiało się poczucie winy, że coś robię nie tak, że komuś się to może nie podobać… Chcąc wyrwać się tej psychozie szukałem odpowiedzi na podstawowe pytanie: DLACZEGO TAK SIĘ DZIEJE? Dawno temu wyczytałem w piśmie świętym jak Hiob powiedział: „Stało mi się to, czego się najbardziej bałem”. Ten tekst wydaję mi się dla mnie kluczowy w życiu i taki oczywisty… Rzeczywiście często tego doświadczałem i doświadczam, kiedy działy się rzeczy których się bałem i działy się niemal natychmiast po ich pomyśleniu. Przykładów mogę wyliczać bardzo wiele. Kiedy jechałem moim maluchem zachwycając się widokami za oknem pomyślałem sobie, że dawno mi się nic w nim nie zepsuło, po czym tylko skończyłem tę myśl to już stałem na poboczu, bo zabierak się zerwał (ten kto jeździł takim sprzętem wie o czym mówię). Albo kiedy jadąc samochodem pomyślałem sobie, że dawno nie otrzymałem mandatu w tym samym momencie policjant mnie zatrzymuje wlepiając mi „wymarzony” mandat. Już od wielu lat ta prawidłowość nie daję mi spokoju. Gdzieś podświadomie wiedziałem, że muszę opanować takie myśli, których konsekwencji tak się bałem. Im bardziej starałem się je opanować tym bardziej źle się działo. Jakiś paradoks normalnie! Czyli wniosek prosty: Źle podchodzę do tematu. To w takim razie jak opanować te myśli? Złym pomysłem jest oszukiwanie samego siebie, coś w stylu: Trzęsę się ze strachu i jeszcze przez ściśnięte gardło próbuję wypowiedzieć NIE BOJĘ SIĘ! W moim przypadku to nie działało przez te wszystkie lata, a sprawdzałem to z uporem maniaka. A odpowiedź okazuje się banalnie prosta. Te moje lęki aby mogły żyć potrzebowały tego, żebym się ich po prostu bał. Teraz są bardzo zdziwione jak wyciągam do nich ręce chcąc się do nich „przytulić” Potraktować taki lęk jak takie „bidne” zwierzątko, które oczywiście szanuje, ale któremu świadomie nie dam nic do jedzenia. Niech po prostu zdechnie z głodu… Bo jak takiemu dam pożywienie to szybko się okazuje, że ten „wielki lew” mnie pożera szybciej, niż mi się wydaje, i to na własne życzenie. Nie wiem ile razy dam się jeszcze pożreć takiemu „wielkiemu zwierzakowi”, ale teraz staram się być konsumowany chociaż świadomie. Dzięki Andrzej.

Wcześniej świat wyglądał bez barw, był czarno-biały. Sesje dawały poczucie bezpieczeństwa i zarazem uwalniały od złych chwil i złego zachowania otoczenia. Teraz dużo lepiej mogę rozmawiać, mam łatwiejszy kontakt z ludźmi. Teraz świat stał się kolorowy a większość problemów zaczęła się rozwiązywać jakby sama.

Witajcie, slucham kolejnego Waszego przekazu i czuje potrzebę natychmiastowego napisania do Was. Dwa miesiące temu wybralam samobójstwo, nieszczesliwa samotna niepotrzebna,uratowaliście mi życie wszystko o co poprosiłam to z pelnym zaufaniem do tego co się wydarzy popprosilam energię sprawczą o pomoci otwarłam sie na nią .To co dostałam przerosło moje najśmielsze marzenia - o...trrzymalam pomoc na wszystkich możliwych poziomach od ludzi obcych ze żródeł niewyjaśnionych spotkałam czlowieka którego pokochalam i otrzymałam miłość o ktorej nie miałam pojęcia ,dostalam pomoc akceptacje miłość zainteresowanie obdarzono mnie troską miłoscią zaineresowaniem czuje sie jakkby rosły mi skrzydła jestem bardzo szczęśliwa!!! jedyne co zrobiłam to zaakceptowalam siebie i obdarzylam siebie milośćią i pragnęłam szczęścia i pomocy z ta myślą funcjonowałam z pelnym zaufaniem Dziękuję Wam bardzo oczywiście to o czym mówicie sprawdza sie w 100% Mam jeszcze wiele lęków mam nadzieję że pomożcie mi się z tym uporać we wlasciwym czasie Pozdrawiam was serdecznie

Bardzo ważne mydło pchnęło mnie na drogę czerpania pełnymi garściami z życia.. było to u początków Tresury Matrixa w Częstochowie. Wówczas jednak nie przypuszczałem, że cały ten proces zaprowadzi mnie do tej chwili, dziś, po pół roku jej stosowania, gdy przytuliłem w pełnej otwartości najbardziej niespodziewany i najstarszy lęk mojego życia. Odkryłem bowiem, że poczucie wyobcowania, wyizolowania ze społeczności ludzi, moja obcość i dziwność odbierana jako powód do agresji i upokorzenia wywołał we mnie poczucie poniżenia, wykluczenia i … nienawiść.. bezsilnie tłumionej agresji.. Spirala lęku przed przemocą zakręciła kilkudziesięcioletni cykl, by ukryć się przede mną w kolosalnej neurozie wyrażonej w moim związku, w którym będąc w stanie skrajnej bezradności stanąłem na granicy.. przemocy. Tej, której od dziecka przeraźliwie się obawiałem i której nienawidziłem. Zaakceptowanie życia w świecie rządzonym przez prawo pięści i obojętność wobec potrzeb słabszych uwolniło mnie od lęku przed takim światem i.. świat nagle przestał jawić mi się jako arena poszukiwania akceptacji i zarobkowania na cudzą aprobatę i nieagresję.. Przez co nareszcie poczułem, że życie moje istotnie uwolniło się od nienawiści i argumentu siły, jako maski bezradności.. Tona kamieni z pleców.. Dziękuję Andrzej. I dziękuję sobie.