Mitologizujemy partnerów, wrogów, władców, rodziców.
Zwłaszcza władców.
To ludzie. Wystraszeni jak inni. Czasem dużo bardziej. Kontrolujący tyle samo. Zależni od naszej nieprzewidywalności. Jak my od ichniej. Tylko oni bardziej. NICZEGO NIE KONTROLUJEMY. “Wygrywa” ten, kto slucha. A raczej najlepiej wychodzi. Inaczej nie wie co i skąd go pierdolnie. To wszytko zwykli ludzie.
Można się z tym nie zgadzać.
I sobie podziękować za świat, w którym się żyje.
