Generujemy światłowidzenie jako reakcję lękową na własny mrok – czyli własny surowiec i paliwo. A w mroku wokół okienka ze światłem, które poczytamy sobie za schronienie szepczą krasnale.. podszeptują.. programiki matrixowe mówiące głosami naszych toksycznych rodzin, przyjaciół, społeczeństw.. obsesji.. wszystkiego przed czym uciekamy do okienka, myśląc, że jeśli staniemy twarzą do światła – do tego wszystkiego, co akceptujemy, to będziemy bezpieczni.. Przed czym? Ano przed owym mrowiem złosliwych duszków, które w kolosalności mroku wydają się nie mieć określonego rozmiaru.. czasem są olbrzymie, czasem penetrują nas jak mrówki.. Tymczasem może się okazać, że to właśnie owe mróweczki każą nam szukać schronienia w częściowej ślepocie nastawienia na samo światło i pozytyw, na samą katodę życia. Że Dobro, którego szukamy to tylko projekcja Zła, którego nie chcemy widzieć. A Tymczasem gdy odwrócimy wzrok od światła i pozwolimy się mu przyzwyczaić do ciemności.. i odważymy się spenetrować mrok.. Kogo wówczas ujrzymy i co z tą prawdą zrobimy..? Dla tych, którzy CHCĄ SIĘ TWÓRCZO BAĆ. JAK WYKORZYSTAĆ LĘK, KTÓRY NIE CHCE ODEJŚĆ? JUŻ W TEN PIĄTEK.
1,9K
poprzedni wpis