Przed rozmową: Strach przed jakąś chorobą, opuszczeniem najbliższych, śmiercią. Paniczny. Objawy psychosomatyczne – ból głowy, zawroty, drętwienie palca u stopy, zmęczenie etc. I dziwne pobudzenie. W zmęczeniu (taki paradoks). Podczas: Przekrój emocji: płakałam, bałam się, nie chciałam zaakceptować, miałam spocone dłonie i stopy. Ale nagle wszystko zaczęło ustępować, emocje się ustabilizowały. Po: Spokój. Na poziomie psychiki wręcz błogość. Uśmiech, rozluźnienie. Głęboko odetchnęłam. Fizycznie wciąż kiepsko: ból głowy, który nasila się z godziny na godzinę. Ale przy tym nie wymyślam już sobie guza mózgu ani żadnego innego narządu :-) Mam teraz jakąś wewnętrzną pewność, że już nigdy nie będę bała się kołatań serca. Dziękuje jeszcze raz za dzisiaj. I do następnego razu. (Po kilku dniach.)Muszę jeszcze raz podziękować za wszystko - czuję się ... brak mi słów, błogo, spokojnie, cudownie. Aż nie mogę uwierzyć. Tak się cieszę, że Was poznałam. To jest jakaś magia. Dzięki !!!

A więc jadąc na sesję z Olegiem spodziewałem się jakiś tajemnych i cudownych mocy z jego strony hehe. Jednak podczas rozmowy głownie przekazywał mi zasady tresury matrixa tak jak to robią podczas publicznych spotkań z tym że ta rozmowa była ukierunkowana pod mój konkretny przypadek dlatego też bardziej do mnie to wszystko trafiło. Po spotkaniu (1 kwietnia 2015) nie oczekiwałem jakiś cudów i tak też było a przynajmniej tylko przez jakiś czas ponieważ wdrożyłem w życie pewne wskazówki i zasady Tresury Matrixa . Pierwszą zmianą jaką zauważyłem to to, że zacząłem rozumieć i akceptować wiele rzeczy. Wiedziałem, że nie dzieją się one przypadkowo. Działo się tak dlatego że sam sobie tego zażyczyłem i sam byłem za to odpowiedzialny. Pomaga mi to cały czas w wielu sytuacjach, dobrych jak i tych mniej przyjemnych. Niedługo po spotkaniu poprosiłem przestrzeń sprawczą o pracę na miejscu w moim mieście. Nie ważne w jakim zawodzie. Moim warunkiem było aby praca była na miejscu w miarę lekka nawet za niezbyt wygórowaną płacę. Efekt? w połowie maja 2015 zacząłem pracować jako fotograf/sprzedawca w zakładzie fotograficznym w moim mieście. A więc wszystko tak jak sobie zażyczyłem. Pracuję tam dotychczas . Kolejną z ważniejszych rzeczy to to że chciałem zostać DJem i grać w jakimś z pobliskich klubów. Było to moje marzenie, było bo już się spełniło . Na rozmowie indywidualnej rozmawiałem na ten temat z Olegiem. Powiedział mi żebym trenował i że będę grał w klubie. Tak więc robiłem nie rozmyślając zbytnio o tym czy to przyniesie jakiś efekt, po prostu cieszyłem się z grania. Konsolę djska kupiłem na początku roku więc cały czas szlifowałem swoje umiejętności. Pod koniec września otworzyli w moim mieście nowy klub. Zapytałem się więc czy nie potrzebują może kogoś na Dja do klubu. Momentalnie oddzwonili i kazali przyjechać ze sprzętem i się zaprezentować. Stwierdzili żebym przyjechał jeszcze ze 2 razy w tygodniu sobie potrenować bo w weekend zaczynam granie. I tak się zaczęła przygoda. Od około 2 miesięcy gram w klubie w piątki i soboty. Kolejne spełnione marzenie, kolejna spełniona prośba wysłana do przestrzeni sprawczej. Takich spełnionych próśb jest na prawdę dużo i nie jestem w stanie wszystkiego opisać. Generalnie panuje tutaj zasada: "Jest tak jak myślisz że jest" Czasami aż mnie to przerażało ponieważ większość rzeczy o których myślałem stają się rzeczywistością, nawet te złe.

Zaakceptowanie lęku to wyzwalające uczucie. W świetle akceptacji, że dawanie miłości będzie mnie ranić, zgoda na to sprawiła, że lęk przed zranieniem rozpuścił się. Pojawiła się przestrzeń, uczucie wolności i lekkości.

Witajcie, slucham kolejnego Waszego przekazu i czuje potrzebę natychmiastowego napisania do Was. Dwa miesiące temu wybralam samobójstwo, nieszczesliwa samotna niepotrzebna,uratowaliście mi życie wszystko o co poprosiłam to z pelnym zaufaniem do tego co się wydarzy popprosilam energię sprawczą o pomoci otwarłam sie na nią .To co dostałam przerosło moje najśmielsze marzenia - o...trrzymalam pomoc na wszystkich możliwych poziomach od ludzi obcych ze żródeł niewyjaśnionych spotkałam czlowieka którego pokochalam i otrzymałam miłość o ktorej nie miałam pojęcia ,dostalam pomoc akceptacje miłość zainteresowanie obdarzono mnie troską miłoscią zaineresowaniem czuje sie jakkby rosły mi skrzydła jestem bardzo szczęśliwa!!! jedyne co zrobiłam to zaakceptowalam siebie i obdarzylam siebie milośćią i pragnęłam szczęścia i pomocy z ta myślą funcjonowałam z pelnym zaufaniem Dziękuję Wam bardzo oczywiście to o czym mówicie sprawdza sie w 100% Mam jeszcze wiele lęków mam nadzieję że pomożcie mi się z tym uporać we wlasciwym czasie Pozdrawiam was serdecznie

Przed spotkaniem z Tresurą Matrixa żyłam spokojnie i przyjemnie, ale od czasu do czasu pojawiało się małe "ALE", i to ono właśnie popychało mnie do poszukiwań odpowiedzi " dlaczego?". Jednego moim zdaniem NAJCUDOWNIEJSZEGO dnia spotkałam upragnioną odpowiedz w postaci rozmowy z ludźmi , którzy stworzyli Tresurę Matrixa. W trakcie rozmowy-sesji czułam ogromny ucisk - ciężar wwiercający się w mój czubek głowy i uszu jak również czułam gorąco ogarniające cale moje ciało, narastająca nerwowość i niepokój, nasilające się coraz bardziej aż do momentu odkrycia przez „Tresera” "ogromnego niedźwiedzia" (kiedy go nazwał wszystkie objawy zniknęły), który tylko czekał na to aby zostać odnalezionym, zaakceptowanym, przytulonym. No i to był początek końca moich złych doznań, wszystkie nieprzyjemne objawy zniknęły, a w ich miejsce pojawił sie błogi spokój, cisza. Mój wewnętrzny i zewnętrzny świat wypełniony został nieprawdopodobnie białym światłem i wszech ogarniającą radością ( tak właściwie to nie znajduje słów którymi mogłabym to opisać dokładniej). I tak właśnie "narodziłam się" ponownie !!! Może jeszcze jedno, wszystko to odbywało się przez Skype, więc mój wniosek jest prosty: TO PRACUJE BEZ WZGLĘDU NA OKOLICZNOŚCI CZY SPOSÓB PRZEPROWADZENIA. Z GŁĘBI SERCA MOJEJ ISTOTY DZIĘKUJĘ () !!!

I was in a bad place, I just hated myself so so deeply, which was so opposite to what I truely wanted my life to be.The clarity about my choices and situation were apparent after the work which assisted in unblocking me from myself. The Matrix showed me so much about myself and the process continues to reveal, my TRUE self to myself in a loving, gentle way that empowers me to feel stronger to face situations and name it truthfully for what it is and allow me to let it go. Thank You to infinitity and beyond eternity. Byłam w złym świecie. Nienawidziłam się tak głęboko, a było to w sprzeczności wobec tego, czego naprawdę chciałam wobec mojego życia. Po pracy pozwalającej odblokować mi siebie samą dała mi jasność wyborów i sytuacji. Tresura Matrixa pokazała mi bardzo wiele prawdy o mnie samej i proces tego odkrywania nadal trwa - zwracając mnie sobie samej w łagodny i kochający sposób, co daje mi moc, by czuć się silniejszą, by stawać czoła sytuacjom i definiować je zgodnie z ich prawdą, przez co mogę wszystkim tym sytuacjom pozwalać istnieć w sposób swobodny. Dziękuję Wam nieskończenie.

Witam Was chłopcy. W nawiązaniu do waszej aktywności osobistej w moim życiu chciałabym podziękować i podzielić się z Wami tym czego doświadczam. Po sesji u Andrzeja poczułam się znakomicie bo pomógł mi znaleźć mnie. Doświadczenie bylo bardzo mocne. Po tygodniu od sesji byłam na waszym spotkaniu w Cze-wie. Tam padły słowa..idź do sklepu z zabawkami i kup sobie coś czego jako dziecko pragnąłeś.. Wtedy tam uświadomiłam sobie że ja nie pamiętam czym się bawiłam i tak naprawdę nic nie pamiętam. Siedząc pewnego dnia przed lustrem i patrząc na siebie zapytałam..kim jesteś? To co zobaczyłam było przerażające. Zobaczyłam manekina, lalkę bez emocji.(nawiązując zawsze wzruszał mnie los manekinów sklepowych). Postanowiłam za przykładem Andrzeja znów pójść do mojej małej Agusi. Znalazłam ją zwiniętą w bardzo ciemnym miejscu. Nie chciała mi nic powiedzieć ale po namowach z mojej strony zgodziła się zaprowadzić mnie tam gdzie zdarzyło się coś.. Nagle znalazłyśmy się obok łóżeczka malutkiego 3tyg dziecka. Obraz pokazał plączące z bólu uszu dziecko i ojca który potrząsa nim aby przestało. Zrozumiałam. Jeśli kiedykolwiek wyrazisz głośno swoje potrzeby zostaniesz boleśnie ukarana. Od tej pory nie mialam potrzeb aż tak bardzo że przestalam istnieć. Stałam sie manekinem. Zrobilam tam wszystko co trzeba. Wyjaśniłam dziecku. Przytuliłam pojednałam sie z ojcem i ok. Po tygodniu czując się jak zbity pies a raczej jak zbity manekin postanowiłam że zdecyduje się na największą odwagę mojego życia poszukam głębiej. Przyczyną był dalszy niebyt mej egzystencji. Zabrałam malutką na ręce, a małą 5 letnią za rękę i poszłyśmy do ojca. Oczami dziecka powiedziałyśmy mu że pomimo naszej niezgody na takie zachowanie calkowicie mu wybaczamy. Ojciec płakał zapewniał o swej miłości do mnie. Wziął na ręce malutką i utulił. Ale mała 5letnia nadal byla obrażona. Chcialam jej jakoś wytłumaczyć ale nic to nie dawało. Nagle zaczęły spadać ogromne głazy i zasypały ojca z niemowlakiem a ja i 5latka zostałyśmy same. Bezsilność i niemoc zdławiły mnie kompletnie. Najpierw chciałam uciec i zostawić tak. Jednak zrodził się we mnie taki bunt ze zaczęłam krzyczeć..wypierdalać, wypierdalać! Lecz głazy nawet nie drgnęły. Moj krzyk był ogromny. Zaczęłam krzyczeć pomocy! Poprosiłam moich opiekunów duchowych ale też nie dali rady. Nagle z drugiej strony skał zauważyłam pęknięcia. Krzyczałam dalej i wtedy jak najpiękniejszy Supermen ze skał wyskoczył mój tata. Silnymi ramionami rozpierdzielił wszystko i okrył nas swą kurtką przed spadającymi odłamkami. Wszystkie trzy byłyśmy ocalone przez naszego bohatera:). Wszystko tym zrekompensował. Ściskaliśmy się bez końca. Jednak 5latka gdzieś uciekła. Zaczęłam ją wołać ale nic. I wtedy przyszło do mnie ze muszę do niej zacząć mówić po "zagranicznemu". (Jak bylam mala uwielbiałam to robić ). Agusia z głębokich jakby katakumb przybiegła do mnie. Ja jej w języku zagranicznym wyjaśniłam wszystko i wtedy rzuciła się na tatę i przytuliła do serca. Jakże to było prawdziwe i mocne. Wreszcie dogadałam sie ze sobą. Nie wiedziałam ze potrzebny bedzie do tego język zagraniczny (brzmi mniej wiecej tak...łini łeni a nini). Uf.. To dzięki Wam chłopaki uratowałam siebie. Kocham Was( a łini łini) Przykład mój może być dla kogoś pomocny albo i nie ale ja zrobiłam to tylko dla siebie. Pozdrawiam sercem rozpoznanym

Potrzebowałem rady, rozmowy z kimś kto może mi coś podpowiedzieć w mojej obecnej sytuacji i przyznam szczerze że nie do końca wiedziałem co chcę powiedzieć, o co zapytać, nie za bardzo wiedziałem jak to ma wyglądać. Miałem nadzieję na jakąś podpowiedź, sensowne pytanie albo sformułowanie które może mnie na coś naprowadzić... Tymczasem Oleg w bardzo profesjonalny sposób poprowadził mnie techniką która była dobrze dopasowana do moich potrzeb, pomogła mi uwolnić dużo emocjonalnego podciśnienia i co najciekawsze dała fajne, sensowne narzędzie do poznawania siebie i ułatwiania komunikacji z sobą samym, dzięki czemu w podobnych sytuacjach mogę w pierwszej kolejności skutecznie radzić się siebie. Bardzo profesjonalne i sensowne podejście, DZIĘKI wielkie :)

Witam. Już od wielu lat podświadomie wiedziałem, że to czego uczyła mnie szkoła czy to, do czego przekonywała mnie wiara kościoła katolickiego w której się wychowywałem nie dawała mi jasnej odpowiedzi o co tak naprawdę chodzi w życiu. Czułem się bardzo często tak, jak bym miał nie wiedzieć czegoś bardzo ważnego. Czegoś, dzięki czemu mógł bym się stać prawdziwie wolnym człowiekiem. Odkąd sięgam pamięcią pamiętam tylko dziwne informacje kierowane w moim kierunku: „Jak nie będziesz się dobrze uczył nie będziesz miał dobrej pracy”( a nie uczyłem się za dobrze), „Nie będziesz miał dobrej pracy, to nie będziesz miał pieniędzy” „Jak nie będziesz grzeczny to pójdziesz do piekła”, „Przestań bujać w obłokach, zejdź na ziemię”. Takie ciągłe „straszenie” od najmłodszych lat dało swoje owoce. Moje życie nie wyglądało tak jak tego chciałem. Bałem się życia. Często pojawiało się poczucie winy, że coś robię nie tak, że komuś się to może nie podobać… Chcąc wyrwać się tej psychozie szukałem odpowiedzi na podstawowe pytanie: DLACZEGO TAK SIĘ DZIEJE? Dawno temu wyczytałem w piśmie świętym jak Hiob powiedział: „Stało mi się to, czego się najbardziej bałem”. Ten tekst wydaję mi się dla mnie kluczowy w życiu i taki oczywisty… Rzeczywiście często tego doświadczałem i doświadczam, kiedy działy się rzeczy których się bałem i działy się niemal natychmiast po ich pomyśleniu. Przykładów mogę wyliczać bardzo wiele. Kiedy jechałem moim maluchem zachwycając się widokami za oknem pomyślałem sobie, że dawno mi się nic w nim nie zepsuło, po czym tylko skończyłem tę myśl to już stałem na poboczu, bo zabierak się zerwał (ten kto jeździł takim sprzętem wie o czym mówię). Albo kiedy jadąc samochodem pomyślałem sobie, że dawno nie otrzymałem mandatu w tym samym momencie policjant mnie zatrzymuje wlepiając mi „wymarzony” mandat. Już od wielu lat ta prawidłowość nie daję mi spokoju. Gdzieś podświadomie wiedziałem, że muszę opanować takie myśli, których konsekwencji tak się bałem. Im bardziej starałem się je opanować tym bardziej źle się działo. Jakiś paradoks normalnie! Czyli wniosek prosty: Źle podchodzę do tematu. To w takim razie jak opanować te myśli? Złym pomysłem jest oszukiwanie samego siebie, coś w stylu: Trzęsę się ze strachu i jeszcze przez ściśnięte gardło próbuję wypowiedzieć NIE BOJĘ SIĘ! W moim przypadku to nie działało przez te wszystkie lata, a sprawdzałem to z uporem maniaka. A odpowiedź okazuje się banalnie prosta. Te moje lęki aby mogły żyć potrzebowały tego, żebym się ich po prostu bał. Teraz są bardzo zdziwione jak wyciągam do nich ręce chcąc się do nich „przytulić” Potraktować taki lęk jak takie „bidne” zwierzątko, które oczywiście szanuje, ale któremu świadomie nie dam nic do jedzenia. Niech po prostu zdechnie z głodu… Bo jak takiemu dam pożywienie to szybko się okazuje, że ten „wielki lew” mnie pożera szybciej, niż mi się wydaje, i to na własne życzenie. Nie wiem ile razy dam się jeszcze pożreć takiemu „wielkiemu zwierzakowi”, ale teraz staram się być konsumowany chociaż świadomie. Dzięki Andrzej.

niu w moim świecie Tresury Matrixa narodziłam się ponownie lecz w tym samym ciele, które zaczęło się zmieniać. Przed sesją indywidualną z Andrzejem cierpiałam na skrajną alergię, która była powodowana różnymi wirusami, bakteriami i grzybami. To nie było życie a powolne umieranie w mękach. Choć jestem młodą kobietą to czułam się fizycznie jak "najstarsza starowinka''. Alergia powodowała skrajne objawy, bóle kości, mięśni, stawów, głowy i innych narządów a także wysypki, wypadanie włosów, wymioty, gorączki, anemia, problemy z pamięcią. Najgorsze było to, że przesadnie moje ciało reagowało na same zapachy spożywcze, nie musiałam jeść aby zostać zatrutą. Wystarczyło, że się nawąchałam np. zapachu chleba i innych produktów mięsa, tłuszczów roślinnych itp. i zaczynał się koszmar. Organizm zachowywał się jak zatruty. Tak więc wszelkie sklepy spożywcze, bary, restauracje, przyjęcia okolicznościowe stały się złowrogimi dla mnie miejscami, które zabijały ciało. Nawet przebywanie w domu rodzinnym podczas gotowania było koszmarem. Organizm był skrajnie zmęczony. Wielokrotnie czułam, że śmierć jest blisko. Miałam wtedy tylko jedno marzenie, które wydawało się zupełną abstrakcją. Przeżyć i móc nie reagować negatywnie na zapachy spożywcze. Nawet nie marzyłam żeby mieć w ogóle jakieś życie, coś robić itp.
Sesja indywidualna pozwoliła mi zrozumieć dlaczego to sobie zleciłam i odzyskać siebie. Po kilku dniach moje myślenie zupełnie się zmieniło, intensywnie pracowałam z lękami, zauważałam siebie i moje emocje, pozwalałam sobie je przeżywać. Ciało nadal miało niekomfortowe   objawy ale jakby zmniejszyły swoje natężenie. Po rocznej i intensywnej pracy stosowania Tresury dziś stwierdzam zupełny brak negatywnego reagowania na zapachy. Moja alergia zanika, rozpuszcza się w Miłości, Odwadze i Wierze. Teraz żyję, sił przybywa, organizm się regeneruje. Oczywiście skoro wystąpiła materializacja moich lęków w ciele fizycznym musiałam też w sposób fizyczny zastosować odpowiednią terapię, odnalezienie jej również nie było takie proste. Jednak doskonale wiem, czuję, że bez Tresury Matrixa nawet najlepsza terapia na poziomie fizycznym nie dałaby takich rezultatów. Teraz mogę siedzieć przy stole zastawionym różnym pokarmem i nic mi się nie dzieje, chadzać do sklepów, restauracji. Napawam się tym za każdym razem, buzia sama mi się uśmiecha, rozkoszuje się przebywaniem z ludźmi w różnych miejscach. Sama nie mogę w to uwierzyć, że niemożliwe stało się możliwe. Spełniło się marzenie konającej w ciemności.
A to nie koniec, dopiero się rozkręcam.
W moim świecie Tresura Matrixa uratowała mnie i mój świat. Dziękuję za wszystko, dziekuję, że Jestem. Dziękuję Sobie, że powołałam T.M. do życia w moim świecie. Andrzeju, Olegu fajowo, że Jesteście.